BT
Brian Wayne Transeau (ur. 4 października 1971 w Rockville (Maryland) - wykonawca muzyki trance, znany pod pseudonimem BT. Nazwano go "ojcem trance'u" oraz "księciem muzyki dance". Zajmuje się także produkcją muzyki filmowej. W czasie współpracy z innymi artystami, używał także pseudonimów: Kaistar, Libra, Dharma, Prana, Elastic Reality, Elastic Chakra, oraz GTB. Obecnie mieszka z dziewczyną, Ashley, i córką Kaią, w Los Angeles.Brian Transeau wykazywał zainteresowanie muzyką już w wieku dwóch lat, grając na pianinie. W wieku sześciu lat, grał już Bacha i Chopina. Jako nastolatek, słuchał muzyki zespołów New Order, Depeche Mode.Jeden rok uczęszczał do szkoły muzycznej Berklee College of Music w Bostonie, po czym przeprowadził się do Los Angeles.
Miał też swoje miejsce w branży gier. Wykonał utwór do gry pt."Need for Speed:Underground".
Na początku lat 90. powrócił do Waszyngtonu. Jego muzyka nie była popularna w USA, i nie miał pojęcia że w Wielkiej Brytanii DJe tacy jak Sasha czy Paul Oakenfold grają jego muzykę w klubach. Sasha opłacił jego bilet do Londynu, aby BT mógł być świadkiem swojego własnego sukcesu.
W latach 1995-2000, był jednym z pionierów trance'u. Pomimo faktu że tak naprawde nie jest DJem, i nigdy nie twierdził że nim jest, często pojawia się na światowych rankingach DJów.
O swojej przeszłości muzycznej stwierdził: "Nie jestem typowym muzykiem dance. Nie jestem DJem. Zaczynałem z muzyką klasyczną. Uczęszczałem do Berklee College of Music, grałem także w zespołach punkowych."
W 1996 roku wydał swoją pierwszą płytę, Ima nad którą współpracował m.in. z Tori Amos - jej głos można usłyszeć w utworze Blue Skies. Rok później wydał kolejny album, ECSM. Kolejną płytą, wydaną w 1999, była Movement in Still Life . Utwory z tej płyty, były eksperymentami mieszania różnych gatunków. Można na niej usłyszeć elementy rapu, funky, popu. W 2001 roku, w jego domu miało miejsce włamanie: skradziono sprzęt wart łącznie 75 000 $, oraz 11 kawałków przeznaczonych na kolejną płytę. Były to między innymi piosenki nagrane z Sarah McLachlan i Peterem Gabriel'em - nigdy ponownie nie nagrano tych utworów. Kolejnym albumem był Emotional Technology z 2003 roku. Znajdowało się na nim wiele utworów z wokalem, a wiele osób uznało go za "najbardziej popowy". Dwa lata po nim wyszła piąta płyta artysty, This Binary Universe. Niektóre piosenki z płyty stały się soundtrackiem do filmu Monster. Album ten także jest mieszanką stylów: jazzu, breakbeatu, oraz muzyki klasycznej - w trzech utworach można usłyszeć 110-instrumentową orkiestrę. W żadnej z piosenek nie można za to usłyszeć wokalu.
User-contributed text is available under the Creative Commons By-SA License and may also be available under the GNU FDL.
Utwory tego wykonawcy
Brak reklam w których wykorzystano utwory tego wykonacy.