Cat Power

Cat Power Cat Power, właściwie Charlyn Marie Marshall ("Chan"), (ur. 21 stycznia 1972), amerykańska wokalistka i autorka utworów muzycznych. Jej znakiem rozpoznawczym jest minimalistyczny styl, oszczędna gra na gitarze i fortepianie oraz eteryczny, niski głos. Chan (wymowa podobna do "Shawn" lub "Sean") urodziła się w Atlancie w stanie Georgia. Jej ojciec był zawodowym bluesmanem i pianistą. Jako dziecko rozwiedzionych rodziców sporo czasu spędzała w rozjazdach, podróżując między miejscami zamieszkania obojga rodziców a domem babci. Chan często wspomina ten okres w wywiadach, twierdząc, że bezustanne przemieszczanie się przygotowało ją do przyszłego życia w trasie jako zawodowy muzyk. Po tym, jak rzuciła naukę w liceum, Chan zaczęła występować na scenie pod pseudonimem Cat Power. Towarzyszyli jej m.in. muzycy Glen Thrasher i Mark Moore. Koncertując w Atlancie często grała jako support dla zaprzyjaźnionych zespołów, takich jak Magic Bone i Opal Foxx Quartet. W wywiadach Chan podkreśla, iż jej ówczesne występy były raczej efektem bliskich kontaktów ze środowiskiem muzycznym i przyjaźni z członkami lokalnej sceny niż ambicji artystycznych. Twierdzi również, iż w owym okresie jej muzyka była raczej eksperymentalna a same koncerty były dla całego środowiska przede wszystkim okazją do alkoholowo-narkotykowych libacji. W 1992 wraz z Glenem Trasherem przeprowadziła się do Nowego Jorku. To właśnie Trasher wciągnął ją w nowojorską scenę eksperymentalną i free jazzową. Jej pierwszy nowojorski koncert miał miejsce w magazynie na Brooklynie i był jednym z licznych improwizowanych koncertów jakie Chan dawała na początku swego pobytu w Nowym Jorku. Na jednym z tych koncertów grała jako support dla zespołu Man or Astro Man?- jej występ polegał na grze na dwustrunowej gitarze i powtarzaniu słowa "No" przez 15 minut. Mniej więcej w tym samym czasie Chan zaprzyjaźniła się z muzykami z zespołu God Is My Co-Pilot. Współpraca ta zaowocowała nagraniem przez zespół (pod ich własnym labelem Making of Americans) jej pierwszego singla "Headlights" w ograniczonym nakładzie 500 kopii. W 1994 Cat Power otwierała koncert Liz Phair w Nowym Jorku. Na koncercie poznała Steve'a Shelley'a z zespołu Sonic Youth i Tima Foljahna z Two Dollar Guitar, który zachęcił ją do wydania solowego albumu i udzielił się na jej abumach "Dear Sir" z 1995 roku i "Myra Lee" z roku 1996. Oba albumy nagrane zostały tego samego dnia w grudniu 1994 w Nowym Jorku i zawierają utwory pozbawione typowych "piosenkowych" struktur, podobne bardziej do eksperymentalnych utworów którymi zainteresował ją Trasher. W 1996 roku Cat Power podpisała kontrakt z wytwórnią Matador Records i nagrała swój trzeci album, "What Would The Community Think", z którego pochodzą singel oraz wideoklip "Nude as the News". Pod koniec roku 1996, po odbyciu 3-miesięcznej trasy koncertowej z zespołem Guv'ner, Chan zniknęła ze sceny muzycznej. Znalazła pracę jako opiekunka do dzieci w Portland w stanie Oregon, po czym przeniosła się do Prosperity w stanie Karolina Południowa, gdzie zamieszkała na farmie wraz z partnerem Billem Callahanem, występującym pod pseudonimem Smog. Marshall zamierzała permanentnie wycofać się z muzyki, lecz podczas pewnej bezsennej nocy napisała kilka nowych piosenek. Znalazły się one na albumie "Moon Pix", który nagrany został w Sing Sing Studios w Melbourne w ciągu zaledwie 11 dni, przy udziale takich muzyków jak Mick Turner i Jim White z zespołu Dirty Three. Album zyskał poklask krytyków i został dobrze przyjęty przez scenę indie rock. Mimo to, Marshall, jak twierdzi, "znudziła się" własnym materiałem i podczas swych koncertów zaczęła grywać liczne covery. Wiele z nich znalazło się na jej późniejszym albumie "The Covers Record" ze względu na wysoki poziom oryginalności i autorskie wykonanie. Marshall często wykonuje podczas swych występów utwory innych artystów. Ich dobór świadczy o eklektycznym smaku muzycznym- Gnarls Barkley, The White Stripes, Bob Dylan, Nina Simone i Will Oldham to zaledwie parę przykładów z jej repertuaru. Covery grane przez Chan charakteryzuje minimalizm w porównaniu z oryginalnym wykonaniem- melodie często sprowadzone są do oszczędnie zagranej linii melodycznej lub riffu. Marshall zdarza się także dodawać lub usuwać fragmenty utworów lub linię melodyczną. W jej wykonaniu piosenka Rolling Stonesów "I can't get No (Satisfaction)" jest praktycznie nierozpoznawalna. W 2003 Marshall powróciła do regularnego grania i nagrywania muzyki z albumem "You Are Free", w którym gościnnie wystąpili Eddie Vedder, Dave Grohl i Warren Ellis z Dirty Three. Wideoklip dla piosenki "He War" emitowany był w paśmie Subterranean stacji MTV2. W roku 2004 wydano DVD Marshall zatytułowane "Speaking for Trees" zawierające prawie 2-godzinne nagranie Chan grającej w lesie, wraz z płytą audio z 18-minutowym utworem "Willie Deadwilder", z M.Wardem na gitarze. Rok 2005 Marshall spędziła w trasie, grając przy pełnych salach. Supportowała również Nicka Cave'a w Australii i Patti Smith na festiwalu Meltdown. Jej kolejny album, "The Greatest", pojawił się na światowym rynku w styczniu 2006. Nie jest to jednak album w stylu greatest hits, a raczej efekt współpracy z wieloma zdolnymi muzykami (m.in. gitarzystą Ala Greena Teenie Hodgesem zaaranżowana przez wytwórnię Matador Records.

User-contributed text is available under the Creative Commons By-SA License and may also be available under the GNU FDL.

Utwory tego wykonawcy

Brak reklam w których wykorzystano utwory tego wykonacy.