Echo & the Bunnymen
Działała w Liverpoolu od 1978 do 1992 i po przerwie od 1996 do dzisiaj. Jej założycielem był lan McCulloch (5.05.1959, Liverpool) - voc, g, który wcześniej współpracował z zespołami A Shallow Madness i The Crucial Three. Pierwszy skład współtworzyli wraz z nim Will Sergeant - g, k i Les Pattison - b. Występowała wówczas bez perkusisty, a używała automatu perkusyjnego Echo. Jesienią 1979 dołączył Pete DeFreitas - dr; w 1986 odszedł na kilka miesięcy (związał się z The Sex Gods) i zastępował go Blair Cunningham - dr. W lutym 1990 odrodziła się bez McCullocha i DeFreitasa (zginął w 1989 w wypadku motocyklowym), z Noelem Burkiem - voc, znanym z zespołu St. Vitus Dance.Debiutem Echo And The Bunnymen była płyta z utworami "Pictures On My Wall" oraz "Read lt ln Books" (McCulloch napisał go razem z Julianem Cope'em, były partnerem z The Crucial Three), wydana przez małą firmę Zoo. Pierwsze albumy grupy ujawniały, że natchnieniem dla jej twórczości były nagrania takich wykonawców, jak The Doors (np. "Crocodiles"), The Velvet Underground (np. "Happy Death Man" z dysonansową partią fortepianu i efektami orkiestrowymi, "Haeven Up Here"), Dawida Bowiego (np. "Disease"), Talking Heads (np. "Going Up", "Rescue") i Joy Division (np. "Pictures On My Wall"). Krytycy mieli McCullochowi i jego współpracownikom za złe wielość inspiracji, a nawet zapożyczeń. Zwolenników utwory kwartetu, pełne zazwyczaj rockowej dynamiki, urzekły szlachetna prostotą form, frapującym brzmieniem (zwłaszcza rozwibrowanym dźwiękiem partii gitarowych) oraz sugestywną atmosfera melancholii graniczącej z rozpaczą (zarówno w muzyce, jak i w poetyckich tekstach o tematyce egzystencjalnej). W dojrzałym okresie twórczości grupa przedstawiła repertuar bardziej samodzielny i subtelniejszy niż na pierwszych płytach (m.in. dzięki pozyskaniu do współpracy Lakshmirnarayany Shankara - viol. Wtedy zdobyła popularność, np. utworami "The Back Ot Love", "The Cutter", "Newer Stop The Killing Moon" i "Seven Seas". Do nagrania piosenki "Bedbugs And Ballyhoo" zaprosiła jednego ze swych idoli: Raya Manzarka, byłego pianistę The Doors. Z nim jako producentem przygotowała nową wersję "People Are Strange", słynnego przeboju tego zespołu (w 1987 na zamówienie reżysera Joela Schumachera do filmu "The Lost Boys", w Polsce rozpowszechnianego wideokasetach pt. "Straceni chlopcy"). Oddała także hołd innym mistrzom, włączając do programu ich utwory, np. The Velvet Underground ("Run Run Run") i Television ("Friction"). Sama miała pewien wpływ na stylistyczne samookreślenie zespołu U2. Wystąpiła w filmie "Urgh! A Music War" (1981, reż. Derek Burbidge).
Album ["Songs To Learn And Sing", 1985] miał charakter przekrojowy. Dyskografię uzupełniają m.in. czwórki "Shine So Hard'' (Korowa, 1981), "Echo And The Bunnymen" (Korova, 1983), "Never Stop" (Korowa, 1983), "Bedbugs And Ballyhoo" (Korowa, 1988) i "The Peel Sessions" (Strange Fruit, 1988). Ukazała się tej płyta "Interview Picture Disc" (Baktabak, 1987) z wywiadami.
McCulloch jako solista firmował przebój "September Song" oraz album "Candlelight" (WEA 1989; w nagraniu utworu tytułowego wzięła udział Elizabeth Fraser z Cocteau Twins). Will Sergeant wydał płytę "Themes For Grind" (92 Satisfied Customers, 1982) z muzyką instrumentalna do kilku krótkich filmów. Pete DeFreitas nagrał z własnym zespołem Balcony Dogs album "Trip" (Island, 1988).
Wybrana dyskografia:
"Reverberation", 1990
"Echo And The Bunnymen", 1987
"Songs To Learn And Sing", 1985
"Ocean Rain", 1984
"Porcupine", 1983
"Heaven Up Here", 1981
"Crocodiles", 1980
User-contributed text is available under the Creative Commons By-SA License and may also be available under the GNU FDL.
Utwory tego wykonawcy
Brak reklam w których wykorzystano utwory tego wykonacy.