Little Richard
Richard Wayne Penniman znany jako Little Richard (Mały Richard) (ur. 5 grudnia 1932 Macon, Georgia) - urodzony w Macon amerykański piosenkarz, pianista, osobowość sceniczna.Little Richard był jednym z pionierów rock and rolla. Sam określał siebie jako "architekta" tej muzyki, twierdząc, że tę muzykę wynalazł jako mieszankę bluesa i boogie-woogie. Little Richard był jedną z najbardziej charyzmatycznych osobowości wczesnego rocka. Muzyka grana przez niego charakteryzowała się olbrzymią energią i ekspresją. Dominowało w niej brzmienie fortepianu i krzykliwy śpiew. Little Richard był też inicjatorem zjawiska przepychu w rock and rollu. Nosił fantazyjne ubrania, używał makijażu. Można go uważać za prekursora stylu glam rock. Do największych jego przebojów, które stały się standardami w ramach gatunku były Tutti Frutti, Long Tall Sally i Good Golly, Miss Molly.
Był jednym z dwanaściorga dzieci religijnej rodziny Adwentystów Dnia Siódmego. W roku 1950 wygrał konkurs piosenkarzy amatorów i to wydarzenie odmieniło jego życie - natchnęło go wiarą we własne siły. W domu słuchano i śpiewano głównie pieśni gospel, natomiast mały Penniman wolał ostrzejszą muzykę.W wieku 13 lat z powodu konfliktu w rodzinie rozstał się z nimi - pozostawionym bez opieki chłopcem zajęło się "białe" małżeństwo Ann i Johnny Johnsonowie.
Po wygraniu konkursu piosenkarskiego na kontrakt płytowy z wytwórnią "RCA Victor" z Atlanty w 1951r, nagrał dla tej wytwórni 8 piosenek utrzymanych w klimacie bluesa. Niestety nie wydano wszystkich gdyż pierwsza z nich Taxi Blues - wydana na singlu nie cieszyła się powodzeniem. Dwa lata później przeniósł się do do Houston w Teksasie gdzie związał się z orkiestrą prowadzona przez Johna Otisa. Żadna z płyt wydanych w tamtym okresie nie cieszyła się popularnością. Zniechęcony wokalista postawił wszystko na jedną kartę - wysłał taśmę demonstracyjną z ostrymi piosenkami rhytm and bluesowymi do wytwórni "Speciality Records" mającej swą siedzibę w Hollywood. Dopiero tam zorientowano się w potencjalnych możliwościach młodego piosenkarza.
14 września 1955 r. nagrał w tej wytwórni swój pierwszy przebój - Tutti-Frutti - w ciagu półtora tygodnia singiel rozszedł się w 200 tys. egzemplarzy. Piosenka zrobiła furorę wśród murzyńskiej publiczności, zaakceptowala go również biała publiczność, gdyż utwór spopularyzował u nich "cover" popularnego Pata Boona. Teraz wszystko poszło o wiele łatwiej.
Dla Richarda jako muzyka istniał jeden kanon estetyczny: jego utwory miały być proste, o wyrazistym rytmie i bardzo hałaśliwe; a uzyskiwał to równie prostymi sposobami : krzycząc, jęcząc i wyrzucając z siebie jakieś niezrozumiałe słowa. Nie warto też doszukiwać się jakiejś szczególnej treści w jego piosenkach; tu nie ma żadnego przesłania werbalnego, Little Richard każe bowiem traktować siebie jako posłańca, który za pomocą swojej muzyki ma zburzyć cały gmach muzyki popularnej, a przynajmniej nim wstrząsnąć. Liczy się tylko forma, za pomocą której tego dokona: nonsensowny, potężny dziki wrzask, któremu nic nie zdoła się oprzeć. Instrumentem, którym posługiwał się na koncertach, był fortepian, traktowany zdecydowanie jako element sekcji rytmicznej, i to traktowany bez specjalnej łagodności; śmiało mógłby grać w duecie z Jerrym Lee Lewisem
W 1956 singiel z piosenkami Rip it up i Ready Teddy w całości znalazł się na liście dwudziestu najlepiej sprzedawanych krążków i był pierwszą płytą Richarda wydaną w Anglii. Dzięki zdobytej popularności artysta wystąpił w 1956 r w filmie DON'T KNOCK THE ROCK. Cały rok 1957 był dla artysty pasmem sukcesów - nagrał piosenki Long tall Sally, Lucille, Keep a knockin'. Wystąpił też w kolejnych filmach muzycznych - THE GIRL CAN'T HELP IT i MR.ROCK & ROLL. W Ameryce Północnej piosenkarz był jednym z wielu rockandrollowych wykonawców, natomiast w Anglii sławą ustępował jedynie Presleyowi.
Będąc u szczytu sławy artysta podjął decyzję o wycofaniu się z show - bussinesu. Miała ponoć na to wpływ wizja zbliżającej się apokalipsy, którą widział we śnie. Potem doszło jeszcze wydarzenie z turnee po Australii, gdzie podczas lotu samolotem zapalił się silnik. Cudem ocalały artysta po tym wydarzeniu skrył się w Oakwood College w Huntstsville w Alabamie - szkole biblijnej i na kilka lat oddał się religijnym "medytacjom". W tym okresie nagrywal głównie piosenki gospel. W 1958 roku na listach przebojów pojawiła się piosenka Good golly, miss Molly - utwór nagrany dużo wcześniej. Jego rozłąka z rock and rollem trwała aż do roku 1964 - spróbował znowu odnaleść się na tym rynku. Właśnie nastąpiła eksplozja brytyjskich zespołów rhytm and bluesowych. Wydał m.in. piosenkę Bama Lama Bama Loo.
Okazało się jednak, że lata świetności wokalista ma już za sobą - zmieniły się gusta publiczności, która znalazła sobie nowych idoli - The Beatles. Pod względem żywiołowości na scenie Little Richard znacznie przewyższał Jerry Lee Lewisa. Był uznawany za "króla clownów" w rock and rollowej branży.
W 1957 rzucił rock'n'roll i sprzedawał biblie, po kilku latach wrócił do rock'n'rolla, teraz próbuje pogodzić ze sobą dwa zawody: kaznodzeja i muzyka. W 1986 Litle Richard został wprowadzony do Rock and Roll Hall of Fame.
User-contributed text is available under the Creative Commons By-SA License and may also be available under the GNU FDL.
Utwory tego wykonawcy
Brak reklam w których wykorzystano utwory tego wykonacy.