Michał Kleofas Ogiński
Dzia³acz polityczny, skrzypek, kompozytor i pisarz, Urodzony 25 wrze¶nia 1765 w Guzowie ko³o Warszawy, zmar³ 15 pa¼dziernika 1833 we Florencji.Gry na skrzypcach i klawikordzie oraz teorii i genera³basu uczy³ siê u Józefa Koz³owskiego w Guzowie. Od 1782 pobiera³ lekcje gry na skrzypcach u Ivana Mane Jarnoviæa w Warszawie. Podczas pó¼niejszych pobytów za granic± korzysta³ ze wskazówek udzielanych mu przez skrzypków-wirtuozów - Giovanniego Battistê Viottiego (1798) i Pierre'a Baillota (1810).
Nie zamierza³ byæ zawodowym muzykiem. Ju¿ w wieku 21 lat rozpocz±³ dzia³alno¶æ polityczn± jako pose³ na sejm i zwolennik króla Stanis³aw Augusta Poniatowskiego, od którego otrzyma³ godno¶æ komisarza skarbu Wielkiego Ksiêstwa Litewskiego. W latach 1790-91 odby³ jako dyplomata podró¿ do Hagi, Amsterdamu i Londynu. Celem jego misji by³o rozszerzenie kontaktów handlowych Polski z Europ± Zachodni± drog± morsk±. Uczestniczy³ w pracach Sejmu Czteroletniego (1788-92), nie by³ jednak zwolennikiem Konstytucji 3-go Maja. W 1793 sejm powierzy³ mu stanowisko podskarbiego Wielkiego Ksiêstwa Litewskiego. Nale¿a³ do grupy polityków, którzy podpisali traktaty rozbiorowe z Rosj± i Prusami, ale w 1794 wzi±³ udzia³ w powstaniu ko¶ciuszkowskim - dowodzi³ w³asnym pu³kiem strzelców konnych. Po upadku Wilna przedosta³ siê do Warszawy, a po bitwie pod Maciejowicami wyjecha³ do Wiednia i dalej do Wenecji. Odrzuci³ otrzyman± od dowódcy okupacyjnych wojsk Aleksandra Suworowa propozycjê powrotu do Polski, czego konsekwencj± sta³a siê konfiskata jego maj±tków. Przez kilka lat dzia³a³ aktywnie na emigracji. W latach 1797-98 przebywa³ w Pary¿u, gdzie pozna³ osobi¶cie Napoleona Bonapartego. Pod koniec 1801 uzyska³ zgodê na powrót do Rosji pod warunkiem z³o¿enia przysiêgi wierno¶ci carowi Aleksandrowi I. Zamieszka³ wówczas w Zalesiu ko³o Wilna. Podczas kampanii 1812 przyj±³ postawê lojaln± wobec Aleksandra I. Po 1812 zwi±za³ siê ze ¶rodowiskiem inteligenckim i kulturalnym Wilna, organizowa³ przedstawienia i koncerty, by³ prezydentem Towarzystwa Typograficznego i cz³onkiem Towarzystwa Dobroczynno¶ci.
W 1822 r. przeniós³ siê na sta³e do W³och i w 1823 zamieszka³ we Florencji. Pochowany w Panteonie wielkich osobowo¶ci w ko¶ciele Santa Croce obok Galileusza, Micha³a Anio³a, Rossiniego, Machiavellego, Ksiê¿nych Czartoryskich.
Komponowa³ polonezy fortepianowe, romanse, pie¶ni oraz opery. Autor Listów o muzyce. Jego najbardziej znanym utworem jest polonez Po¿egnanie Ojczyzny.
User-contributed text is available under the Creative Commons By-SA License and may also be available under the GNU FDL.
Utwory tego wykonawcy
Brak reklam w których wykorzystano utwory tego wykonacy.