The Jam
The Jam - brytyjski zespół nowofalowy z Woking, jeden z głównych przedstawicieli nurtu mod revival. Istniał w latach 1977-1982. Początkowy skład The Jam to:
Paul Weller - wokal, gitara
Bruce Foxton - gitara basowa, wokal
Rick Buckler - perkusja
Steve Brookes - wokal, gitara
Ten ostatni jednak szybko pożegnał się z zespołem, a pozostałe trio zdecydowało się na występy w Londynie. Dzięki temu grupa szybko stała się znana w środowisku muzycznym i w 1977 roku podpisała swój pierwszy kontrakt z wytwórnią Polydor.
W okresie swojej aktywności byli jednym z najpopularniejszych zespołów - aż 18 singli z rzędu trafiło na brytyjską listę Top 40, cztery z nich dotarły zaś na sam szczyt. Ciekawostką jest fakt, że dwa z nich ("That's Entertainment" i "Just Who Is the 5 O'Clock Hero?") nie były wydane w Wielkiej Brytanii a do sprzedaży trafiły z importu. Do dziś są najlepiej sprzedającymi się w historii singlami pochodzącymi z importu.
Muzycznie poruszali się po wielu stylach - punk rock, brytyjska inwazja, amerykański soul, muzyka mods a nawet brytyjska psychodelia. Ich twórczość miała nieoceniony wpływ na wiele uznanych gitarowych brytyjskich zespołów pop, od The Smiths w latach 80. po ikony britpopu Oasis i Blur. W Stanach, gdzie choć nie byli szeroko znani, wpłynęli na takie zespoły jak Green Day, do dziś pozostając jednym z najbardziej wpływowych zespołów wszech czasów z Wielkiej Brytanii.
To właściwie wyłącznie dzięki The Jam na początku lat 80. miało miejsce odrodzenie ruchu modsów, zwłaszcza w USA, gdzie grupa zdobyła wielką popularność w kręgach subkultury mods i po dziś dzień cieszy się tam niezachwianym uznaniem. Lider grupy, Paul Weller pieszczotliwie nazywany jest określeniem "modfather" (ojciec chrzestny modsów) i uważany jest za duchowego przywódcę modsów od wczesnych lat 80. Pomimo ogromnej popularności w swojej ojczyźnie jak i w całej Europie oraz innych częściach świata, The Jam nie osiągneli komercyjnego sukcesu w USA, uzyskując jednak status grupy kultowej.
The Jam grali energetyczne, demaskatorskie piosenki pop w wyraźnie brytyjskim klimacie, scenicznie prezentując szykowny wizerunek modsowy. Wszyscy trzej członkowie byli znakomitymi muzykami i wszyscy wydatnie przyczynili się do brzmienia grupy. Weller pisał i śpiewał praktycznie wszystkie oryginalne kompozycje grupy, rzeźbiąc ich dzwięki gitarą marki Rickenbacker. Basista Bruce Foxton wypełnił miejsce drugiego gitarzysty wnosząc dużo melodyjności swoim charkterystycznym stylem gry, będącym połączeniem mocy Johna Entwistle'a z szybkością i melodyką Paula McCartney'a. Jego łatwo wpadające w ucho partie basowe były podstawą wielu utworów, włącznie z hitami
Utwory tego wykonawcy
Brak reklam w których wykorzystano utwory tego wykonacy.