Wolfgang Amadeus Mozart

Wielkim rywalem Mozarta był Włoch Antonio Salieri - dziś już zapomniany kompozytor. Salieri był kapelmistrzem orkiestry na dworze Józefa II. Pojawiły się nawet pogłoski, że z zazdrości Salieri otruł swojego rywala. Mozart zakochał się w Aloysii Weber - sopranistce z Mannheim. Jednak nie porzucił dla niej kariery. Gdy Aloysia była już mężatką, wówczas zaczął się interesować jej młodszą siostrą - Constanze. Ożenił się z nią w 1782 r., wbrew sprzeciwom ojca Amadeusa - Leopolda.
Mozart z powodu swej rozrzutności, choć zarabiał nieźle, to przez ostatnie 4 lata żył w nędzy. Jesienią 1791 r. stan jego zdrowia pogorszył się znacznie, a od 20 listopada nie wstawał z łóżka. 1 grudnia został mianowany dyrektorem muzycznym katedry św. Stefana w Wiedniu, co wreszcie mogło położyć kres jego problemom finansowym. Niestety zmarł cztery dni później.
Mozart miał dwójkę dzieci: Karla i Franza.
Nakręcono film biograficzny o Mozarcie - "Amadeus" na podstawie sztuki Petera Shaffera - "Mozart i Salieri" w którym wystąpili Tom Hulce i F. Murray Abraham. Nieomal pewne jest, że Mozart zmarł śmiercią naturalną - prawdopodobnie z powodu uremii, choroby nerek - i Salieri, mimo wszystkich swych wad, nie został mordercą. Od początku śmierć Mozarta owiana była tajemnicą. Jego ciało było dziwnie spuchnięte, pochowano go w pośpiechu w nie oznaczonym grobie za miastem, a pogrzeb odbył się prawie bez świadków. Po śmierci Salieriego w 1825 r. zaczęły krążyć plotki mówiące o tym, że z zazdrości otruł on Mozarta. Właśnie otrucie miało być przyczyną opuchlizny.
Kiedy Mozart był dzieckiem, mówiono o nim jak o dorosłym; gdy dorósł, traktowano go jak dziecko. Nie potrafił rozwinąć osobowości zdolnej do osiągnięcia szczęścia i pełni życia, a mimo to najpiękniejsza muzyka wypływała z niego w sposób zupełnie naturalny.
User-contributed text is available under the Creative Commons By-SA License and may also be available under the GNU FDL.
Utwory tego wykonawcy
- Symphony No. 40 in G minor, K. 550: I. Molto alleg
- Requiem
- Le Nozze Di Figaro, Opera, K.492, Act IV: Deh Vien
- Requiem: Lacrimosa
- Sonata For Violin & Piano No.21 in E Minor, K.304/
- Requiem in D Minor, K. 626: III.i. Sequentia: Dies
- Requiem: No 9. Offertorium: Hostias
- Piano Concerto No. 21 in C major, "Elvira Madigan"
- Violin Concerto No. 3 in G, 1st movement
- Symphony No. 25 in G Minor, K. 183: I. Allegro con
- Lacrimosa
Brak reklam w których wykorzystano utwory tego wykonacy.